La abuelita y sus tres nietos (Sé lamajtsin uan yeye ixuiuan) cuento en nahuatl y español
Sé lamajtsin uan yeye ixuiuan
Nimiya sejpa se lamajtsin ixuiuan inana xok nimiya uan y tata noijki se telakatsin uan yeueye katka okinimili:
– ¿Kenejki nimotekipanos iuan nokniuan?, nias uejka kampa nikon nextis chantiua tlajkon on tejlakatsin oya uan onejnen uejka, yosiajka onotlale okontak onka se kajjle ueye kualtsin istak, kema oya on telakatsin, otlatepini kampa on chantli uan oki tlatlapole se ueuentsin kualtsin istak itson itokayatka tonaijle okijli:
O tiuajla nokane, xomotlale titlakuase otlakuajke uan ilitajtolte ¿tlenon otijchuako nikan? okili:
–Nejua nijneke ni tekitis nikin tekipanos nokniuan se lamajtsin nejua uan ome nokniuan tlajkon tinech paleui okuikak kampa itlatok, kipiyetka miyek uelik, okijli tla tikileuiya xinexlis pampa tikuakse uajmostla sa yejua,
xokixiko okileui se polan, otikileui okijle ka san okiyanile, yejua okijto xikeman nechitaske tla itla onikua.
Nombre: Reynalda Bello Rodríguez
Lugar: Acatlán, Mpio. Chilapa de Álvarez, Gro.
Lengua: Náhuatl
Región: Centro 1997
Categoría Infantil
La abuelita y sus tres nietos
Había una vez una abuelita y sus tres nietos, los padres de ellos ya se habían muerto. Entonces uno de ellos se preguntó:
– ¿Cómo le haré para mantener a mis hermanos y a mi abuela?; me iré y caminaré lo más lejos que pueda.
El niño caminó, miró hacia un lado y vio una casa bonita y blanca; se fue y llegó, tocó la puerta y le abrió un viejito canosito de nombre Sol, que le dijo:
– Pasa, siéntate, vamos a comer.
Comieron y le preguntó:
– ¿Por qué viniste?
Contestó:
– Yo quiero trabajar porque tengo que mantener a mis hermanos y a mi abuelita.
– Está bien –le contestó.
Se fueron a su huerta, tenía muchas frutas y le dijo:
– Si se te antoja algo me dices, para que lo pruebes.
– Sí –respondió.
Al otro día, se fue solo y se le antojó un plátano, lo cortó y se lo comió; al llegar le preguntaron:
– ¿No se te antojó algo?
Él dijo que no porque pensó que nunca lo iban a ver cuando comía algo.
Nimiya sejpa se lamajtsin ixuiuan inana xok nimiya uan y tata noijki se telakatsin uan yeueye katka okinimili:
– ¿Kenejki nimotekipanos iuan nokniuan?, nias uejka kampa nikon nextis chantiua tlajkon on tejlakatsin oya uan onejnen uejka, yosiajka onotlale okontak onka se kajjle ueye kualtsin istak, kema oya on telakatsin, otlatepini kampa on chantli uan oki tlatlapole se ueuentsin kualtsin istak itson itokayatka tonaijle okijli:
O tiuajla nokane, xomotlale titlakuase otlakuajke uan ilitajtolte ¿tlenon otijchuako nikan? okili:
–Nejua nijneke ni tekitis nikin tekipanos nokniuan se lamajtsin nejua uan ome nokniuan tlajkon tinech paleui okuikak kampa itlatok, kipiyetka miyek uelik, okijli tla tikileuiya xinexlis pampa tikuakse uajmostla sa yejua,
xokixiko okileui se polan, otikileui okijle ka san okiyanile, yejua okijto xikeman nechitaske tla itla onikua.
Nombre: Reynalda Bello Rodríguez
Lugar: Acatlán, Mpio. Chilapa de Álvarez, Gro.
Lengua: Náhuatl
Región: Centro 1997
Categoría Infantil
La abuelita y sus tres nietos
Había una vez una abuelita y sus tres nietos, los padres de ellos ya se habían muerto. Entonces uno de ellos se preguntó:
– ¿Cómo le haré para mantener a mis hermanos y a mi abuela?; me iré y caminaré lo más lejos que pueda.
El niño caminó, miró hacia un lado y vio una casa bonita y blanca; se fue y llegó, tocó la puerta y le abrió un viejito canosito de nombre Sol, que le dijo:
– Pasa, siéntate, vamos a comer.
Comieron y le preguntó:
– ¿Por qué viniste?
Contestó:
– Yo quiero trabajar porque tengo que mantener a mis hermanos y a mi abuelita.
– Está bien –le contestó.
Se fueron a su huerta, tenía muchas frutas y le dijo:
– Si se te antoja algo me dices, para que lo pruebes.
– Sí –respondió.
Al otro día, se fue solo y se le antojó un plátano, lo cortó y se lo comió; al llegar le preguntaron:
– ¿No se te antojó algo?
Él dijo que no porque pensó que nunca lo iban a ver cuando comía algo.
Comentarios
Publicar un comentario